चोका कविता - श्रीराम श्रेष्ठ

चोका कविता
- श्रीराम श्रेष्ठ

हिमाली आँखा
प्रफुल्ल भइदिंदा
भुलेको दु:ख
पोखिएको सौन्दर्य
जिस्क्याइदिन्छ
देखेको मोहकता
कष्ट सहेर
प्रकृतिसँग रम्दै
साइनो जोड्दा
स्वर्गतुल्य आनन्द
हौसेको खुसी
शिखर चुम्न खोज्दै
चञ्चल मन
दु:खको भारी बोक्दा
मिलेको सुख
गर्भिलो अनुभूति
दु:खको आँसु
जीवनमा पोखिंदा
बाँच्नुको अर्थ
चुमेको सार्थकता
नौलो बिहानी
उज्यालो मुहारमा
हासो फिजिंदा
तानिएछ लोभले
टाँसिन खोज्ने
कोमल हृदयमा
वचनको प्रहार
एकलव्य बनेर
छाया पर्दामा
सुस्ताएको जोवन
माया बन्यो बिरानो ।