बिसोकुसेकिका कविता
- श्रीराम श्रेष्ठ
१.
अस्थिरपञ्जर
गरिबीले च्यापिदा
भोको पेटमा
रोगसँग लडेर
हराउँदा आफैमा
स्वीकारेँ मृत्यूलाई ।
२.
एक्लो जोवन
स्वतन्त्र मनभित्र
माया जागेको
कोमल मन हुँदा
चन्चलता बनेर
मायाको बिउ रोप्दै ।
३.
अँध्यारो छाया
भूत बन्दै तर्सायो
गड्यो वितृष्णा
मन खुकुलो पार्दा
हेपिएर खुम्चेको
सम्झिए आफ्नो गल्ती ।
४.
खुसी प्रफुल्ल
आँटेको काम पुरा
सपना साँच्दै
फराकिलो सोचाइ
दिवा स्वप्न सम्झेर
गन्तव्य चुम्न खोज्दै ।
५.
ठिङ्ग अभाव
जीवन सङ्घर्षमा
रित्तो सपना
चुपचाप घुरेको
समयले जिस्कायो
दुलो छिर्दै लुकेको ।
६.
युद्धभूमि रे
जीवनको मैदान
निडर बन्दै
सङ्घर्षमा होमिँदा
इज्जत अँगाल्दैमा
बेहोछौ सुखदुःख ।
Comments