सेडोका कविता
- श्रीराम श्रेष्ठ
१,
नियतै सानो
जलेको खरानीमा
खोतलेको जीवन ।
मुढो बनेर
तपस्वीको रुपमा
खोजेको हैसियत ।
२,
सीमित घेरा
आत्मा सन्तुष्टि मिल्दा
सोच- विचार
तरल भएपछि
रमाइदिन्छ मन ।
३,
फिँजेको स्वार्थ
आफैभित्र हरायो
ओझेल पार्यो छायाँ।
मान्छेको सोच
आफुभित्रको चुली
घमण्ड छताछुल्ल ।
४,
रसुवा जिल्ला
सुम्दर गाउँवस्ती
लोभले मन चिर्दै।
विकट बस्ती
प्रकृतिको छटामा
पोखिएको यौवन ।
५,
गोला बारुद
बाँचेर हिँड्न खोज्दा
मृत्यु पनि तर्सेको ।
डरत्रासमा
रुमलिएको मन
शान्ति खोज्दै अल्पेको ।
६,
दिन दैनिकी
समस्याको डङ्गुर
भाग्यमाथि अँध्यारो ।
समात्न खोज्दा
चिप्लिएको माछाले
तातेको भाँडो खाली ।
Comments