दिव्य गिरिको कविता#जनता

 कविताः जनता

– दिव्य गिरी 

तीन अक्षरको यौटा शब्द छ – जनता 

राजनीतिमा अत्यधिक प्रयोग हुने शब्द – जनता 

संसारभरका शासकहरूलाई शासन गर्न नभई नहुने – जनता 

हो, जनताले नै बनाउँछ 

शासकलाई वास्तबिक शासक !

तर तेही जनता

सृष्टिकालदेखि नै

युद्ध र लँडाइको नाममा मारिन्छ

क्रान्तिको नाममा काटिन्छ

निरीह र निरपराध हुँदाहुँदै पनि

आत्मघाती हमलामा पारिन्छ ।

यस प्रकार जनता   

अन्याय र असुरक्षाको गुफामा सँधै निसासिन्छ

अशान्तिको भूमरिमा दिनदिनै अतालिन्छ ।

बिचरा जनता !

आफैमाथि शासन गराउन

आफैमाथि शासन गर्ने 

शासक चुन्नको निम्ति

घन्टौँसम्म लाइनमा उभिन्छ 

र मनमनै कामना गर्छ – 

यो पटक जित्ने नेताले

गाउँमा स्कूल, बाटो  

र खोलामा पूल हालिदिन्छ 

गाउँमा अस्पताल र

पिउने पानीको धारा ल्याइदिन्छ ।

कति सोझो र निष्कलङ्क छ जनता 

सँधै सपना पालेर राख्छ आँखामा 

सँधै सपना गोडेर बस्छ मनमा ।

हो, आज त्यही जनाता 

सँधै अभाव र महँगीको भारले थिचिएकै छ

सँधै भ्रष्टाचारको आकाशले किचिएकै छ 

सँधै न्यायको निम्ति तड्पिएकै छ 

सँधै शान्तिका निम्ति कहालिएकै छ 

बिडम्वना 

जनतालाई थाहै हुँदैन 

उसलाई हरेक चुनावमा 

बलिको बोको बनाइएको हुन्छ

भन्न त सबै शासकले भन्छन् –

जनताले जनताको निम्ति जनताद्वारा गरिने  

शासनको नाम हो प्रजातन्त्र !

तर नितान्त उल्टो भईदियो

शासकले शासकको निम्ति शासकद्वारा गरिने

प्रजातन्त्र नामको लुटतन्त्र भएको छ ।