कविताः जनता – दिव्य गिरी तीन अक्षरको यौटा शब्द छ – जनता राजनीतिमा अत्यधिक प्रयोग हुने शब्द – जनता संसारभरका शासकहरूलाई शासन गर्न नभई नहुने – जनता हो, जनताले नै बनाउँछ शासकलाई वास्तबिक शासक ! तर तेही जनता सृष्टिकालदेखि नै युद्ध र लँडाइको नाममा मारिन्छ क्रान्तिको नाममा काटिन्छ निरीह र निरपराध हुँदाहुँदै पनि आत्मघाती हमलामा पारिन्छ । यस प्रकार जनता अन्याय र असुरक्षाको गुफामा सँधै निसासिन्छ अशान्तिको भूमरिमा दिनदिनै अतालिन्छ । बिचरा जनता ! आफैमाथि शासन गराउन आफैमाथि शासन गर्ने शासक चुन्नको निम्ति घन्टौँसम्म लाइनमा उभिन्छ र मनमनै कामना गर्छ – यो पटक जित्ने नेताले गाउँमा स्कूल, बाटो र खोलामा पूल हालिदिन्छ गाउँमा अस्पताल र पिउने पानीको धारा ल्याइदिन्छ । कति सोझो र निष्कलङ्क छ जनता सँधै सपना पालेर राख्छ आँखामा सँधै सपना गोडेर बस्छ मनमा । हो, आज त्यही जनाता सँधै अभाव र महँगीको भारले थिचिएकै छ सँधै भ्रष्टाचारको आकाशले किचिएकै छ सँधै न्यायको निम्ति तड्पिएकै छ सँधै शान्तिका निम्ति कहाल...