सिजो कविता - श्रीराम श्रेष्ठ १, समय शक्तिशाली रोकिँदैन चिच्याएर सपना देख्छौँ हामी पूर्णतामा बन्दी हुँदै चलाख गोटी चालेर बौद्धिकता प्रस्तुत । २, हेरेको हैसियत आफैलाई लाज भयो लाजले छोपिँदिंदा घृणा जाग्यो आफैभित्र घमण्ड फाल्नुपर्दछ आफैलाइ सुधारी । ३, लम्कँदै अघिअघि आफुलाई खियाउँदै जीवन धकेलिँदा अन्त्यहीन सोचहरु हामिले दिवास्वप्नमा कतिन्जेल दौडने । ४,, हाँसेर ख्यालठट्टा गर्दाखेरि रमाइलो मस्तीमा हाँसीखुसी मनलाई शान्तिप्राप्ति जीवन खेलौना भए कति हुन्थ्यो सजिलो । ५, बिरानो लाग्न थाल्यो छोटो दिन सम्झिएर गरेर पश्चात्ताप दु:खी मन हताँरिदै ढल्किँदा जवानीलाई जिब्रो काट्दै हाँसेको । ६, बुझेर आफैलाई आनन्दमा जोगाएको घमण्ड जति गर्यो सिध्याउँछ जानी राखौँ सबैले बुझ्नुपर्नेर्छ आफ्नो आफ्नो दायित्व ।